Op vakantie in Kameroen

Een beetje later dan gepland, maar door alle gezelligheid waren we het typen even vergeten..
Na een aantal dagen lesgeven, biologie- en IB voor dummies (Health Education en English Literature) was het opeens alweer 24 oktober, feest dus!! We hadden Emily’s verjaardag de dag ervoor (donderdagmiddag de 23e) al gevierd met de staff van P.M.S. Diane had voor een verjaardagstaart en allemaal Kameroense hapjes gezorgd en een aantal hoge pieten van the board of education uitgenodigd, zodat het een erg officiële ceremonie werd met veel gezang, gepreek en gespeech. Erg vreemd, maar wel bijzonder. De taart was overigens erg lekker :) Op vrijdagochtend werd Emily om kwart voor vijf (!!) wakker gezongen door Erin met een stukje taart en daarop een kaarsje, die ze overigens zelf per ongeluk uit hoestte.. Maar ach, je kan niet alles hebben, het gaat om het idee! De wekker ging zo vroeg omdat Diane graag wou dat wij op Emily's verjaardag mee gingen naar de ochtendmis in de kerk. Dus wij zaten om 6 uur 's ochtends, flink gapend, in de houten kerkbank. De dienst duurde gelukkig niet zo lang als de vorige keer, maar eindigde toch iets anders dan verwacht.. Plotseling vroeg de predikant of er nog iemand gezegend moest worden, en voor we het wisten werden wij, op verzoek van Diane, naar voren gehaald. Emily liep doodleuk het 'heilige podium' op zonder eerst te knielen, en werd dus ruw weer aan haar arm terug getrokken. Oeps, weten wij veel... Nadat er drie keer gevraagd was of wij een tweeling waren (lijken we écht zo veel op elkaar?!) werden we uiteindelijk alsnog als sisters gezegend. Lucky us! Daarna snel naar huis, ontbijten en toen het voelde alsof de halve dag al voorbij was stonden we om half 8 alweer op het schoolplein. Nadat Erin nog twee lessen had gegeven zijn we de klassen rond gegaan en heeft Emily alle klassen getrakteerd terwijl ze 9 keer is toegezongen door de kinderen. Vervolgens afscheid genomen van Mr. Godlove en wat andere leraren omdat we er een week tussenuit gingen, we werden nog even gewaarschuwd voor de zeemeerminnen in Kribi die ons de diepte in zouden sleuren als we niet op zouden letten... Daarna begon de onderhand voor ons bekende reis naar Douala. Toen we daar aan het eind van de middag aankwamen hadden Arthur en Eve onze hele kamer bezaaid met 'Happy Birthday'- en 'Welcome Back' tekeningen :) Schatjes! Marianne en Helmig hadden, zonder dat wij het wisten, een verjaardagsdinertje voor Emily georganiseerd. Nadat alle mooie en beschamende cadeautjes die Helmig van het thuisfront had meegenomen waren uitgepakt gingen we met Marianne, Steven, Maggie, de Fullers en Helmig uit eten bij een heeel chique en heeel lekker restaurant. We hebben tot 1 uur gezellig gekletst over de vreemdste dingen, gegeten, gedronken en als afsluiting taart gegeten die door drie zingende obers werd binnengebracht. Top verjaardag!

Zondagochtend vroeg vertrokken we met de Fullers en de Bleeckers in twee gehuurde auto's naar Kribi. De drie uur durende reis er naartoe vloog voorbij door de mooie natuur waar we doorheen reden. Helaas is er hier van wildlife geen sprake, aangezien zo ongeveer alle dieren worden gestroopt. De enige aap die we onderweg gespot hebben was een dode chimpansee aan de hand van een stroper.. Eenmaal aangekomen hebben we de rest van de dag genoten van het heerlijke weer, het witte strand, de rust en het prachtige uitzicht op zowel het strand als de nabijgelegen Lobé Falls (enige watervallen ter wereld die direct in zee vallen) Wat een heerlijke plek! Toen we 's avonds bij ons hotel aankwamen troffen we een hele kleine maar knusse bungalow voor ons tweetjes aan, in een mangrove-achtige omgeving aan het water, én op 100 meter afstand van het strand. Elke ochtend een ontbijtje met croissantjes en vers sap op het strand met een prachtig uitzicht was dan ook niet verkeerd! Maandag, dinsdag, woensdag en donderdag hebben we een geweldige mini-vakantie gehad, waarin we veel hebben gewandeld, gezwommen, gezond, (verbrand zijn...) enorm veel hebben gelachen met geweldige mensen om ons heen en werden we elke avond getrakteerd op een hele gave lightningshow boven het water, waarbij de hele kustlijn oplichtte als er weer een bliksemschicht insloeg in het water. Helaas vloog de tijd voorbij en zo zaten we donderdagmiddag alweer in de auto terug naar Douala. Onderweg werden we, voor de zoveelste keer, aangehouden door een groep politieagenten die onze paspoorten en visa checkten, telkens weer zoekend naar een foutje waar ze ons mee kunnen uitbuiten. Wel grappig hoe ze telkens ons Zambiaanse visum aandachtig bekeken en vervolgens goedkeurden. Die hebben er flink wat verstand van! Toen Marianne met de kinderen een dag later dan ons terug reed werd zij ook aangehouden en vroeg een van de agenten doodleuk om haar telefoonnummer. Zo professioneel zijn ze hier. Wij hielden er een lachbui aan over... :)
Vandaag hebben we een rustige maar gezellige dag gehad. Een ding hebben we in ieder geval geleerd: Neem altijd een hond mee als je graag in alle rust over straat wilt. Iedereen loopt met een grote boog om je heen en springt gillend weg zodra ze de snuit van de bloeddorstige labrador tegen hun been voelen. Wij maakten er maar handig gebruik van en namen Logan mee naar het marktje, zodat we geen last hadden van de opdringerige verkopers :) Thanks doggie! Vanavond een heerlijke barbeque / diner gehad met wat vrienden van Marianne & Steven en nu gaan we naar bed. Slaap lekker!