Celebration time!

Weer een week vol nieuwe ervaringen! Na een rustig maar gezellig weekend bij Helmig in Douala vertrokken we maandagochtend weer in een propvol busje (dit keer met 30 man in een iets groter busje) naar Buéa. Aan het begin van de middag kwamen we weer ‘thuis’ bij Diana en hebben we de rest van de dag onszelf vermaakt met een paar fanatieke potjes Skipbo, kaarten, series kijken en bijkletsen met Diana. Dinsdag, woensdag en donderdag hebben we op school vooral lessen voorbereid, overleg gehad met de headmaster en de verschillende docenten en de lesmethodes die ze hier gebruiken bekeken. We waren opgelucht dat we nog niet meteen alleen voor de klas hoefden te staan, dat gaan we pas vanaf maandag doen. We zijn voor ons gevoel nu een stuk beter voorbereid en hebben er ook zin in! Op woensdag kwam er onverwachts een inspecteur op school, hij blafte de docenten nogal af en we konden aan Mr. Godlove merken dat hij niet echt fan was van de inspecteur. Wij als blanken vond hij echter wel interessant en we moesten gelijk onze adressen en telefoonnummers achterlaten, want wij waren “very important personalities” en hij wou ons aan allemaal ‘belangrijke’ mensen voorstellen. Mooi niet dus.
Na wat onderbrekingen hebben we nu gelukkig weer water en dankzij Helmig’s tip over insectengif kunnen we de rode mieren die zo af en toe op bezoek komen van onze kamers weghouden. Donderdag hoorden we dat er vrijdag (Human Investment Day) geen school zou zijn vanwege ‘voorbereidingen’ voor World Teachers’ Day aanstaande zondag. We bleken community work bij het plaatselijke ziekenhuis te moeten doen, een paar uur lang goten onkruid- en mosvrij gemaakt met een machete, met een krijsende vrouw op de achtergrond die aan het bevallen was. Overigens moesten alle docenten van de Parents Mountain School om 9 uur aanwezig zijn, wij als brave Nederlanders stonden er natuurlijk keurig om 5 voor 9 te wachten, terwijl de meesten pas na tienen aan kwamen kakken en rustig toekeken hoe wij het werk opknapten… Africa time hè!
Het weekend wordt hier vooral gebruikt om het huis schoon te maken, op te ruimen en om eten te koken voor de rest van de week. Aangezien Diana zaterdag de hele dag weg was hebben wij ons daar ook maar nuttig aan gemaakt; kleren wassen. Zo’n één-keer-en-nooit-weer-ervaring… Je beseft je pas hoe ontzettend handig een wasmachine is als je 3 uur lang bezig bent met het (in koud water..) wassen van een paar shirtjes, handdoeken en ondergoed. Volgend weekend toch maar weer naar Douala en onze kleren daar laten wassen door een wasmachine  ’S middags moesten we even langs het huis van Mr. Godlove om onze knalgele pompoenvormige jurkjes op te halen die hij speciaal voor Teachers’ Day morgen voor ons had laten maken. Ze zijn prachtig.. Daarna wilden we graag een stuk wandelen door de mooie omgeving rondom Buéa, maar aangezien niemand ons een duidelijke plek of route wist te geven zijn we maar gewoon dom gaan lopen. Zonder enig idee te hebben waar we uit zouden komen hebben we toch een best lange maar hele mooie route gelopen, door zowel de stad als het groene, heuvelachtige platteland eromheen. Toevallig kwamen we vlakbij de Parents Mountain School weer op de grote weg uit en waren we best trots op ons richtingsgevoel  Eenmaal thuis had Erin haar lompe moment van de dag nog niet gehad, dus besloot ze om DE twee glazen voor ‘special occasions’ om te stoten en te breken. In heel veel stukjes. Emily heeft hier een gierende lachbui aan over gehouden.
Vandaag (zondag) was een speciale dag. 5 Oktober is hier World Teachers’ Day, iets wat hier groots gevierd wordt. Een deel van de stad was afgezet en Bongo’s Square was versierd in de kleuren van Kameroen. Om 10 uur zou de Governor van de regio komen, maar ja, Africa time, dus pas tegen een uur of 11 kwam zijn delegatie aan. Er werden meerdere speeches gehouden, waarbij wij elkaar telkens weer met open mond van verbazing aankeken vanwege de (voor ons) doorzichtige propaganda technieken die gebruikt werden, waar iedereen hier in scheen te trappen… Een grote poppenkast dus.. Tussendoor waren er enkele rare optredens, zoals een eet-competitie, een rappper en een blinde man die ging dansen. Wel erg leuk om te zien op welke andere manier de dingen hier gevierd worden. Enthousiast is men hier zeker wel! Toen het officiële gedeelte afgelopen was, was het tijd om te marcheren. Alle docenten van elke school uit Buéa en omgeving (en geloof me, dat zijn er veeeel….) marcheerden in een lange stoet onder begeleiding van een dweilorkest langs de Governor. Wij hadden zelf het gevoel dat we meer in de weg liepen dan dat we het goed deden en waren we vooral bezig om elkaar uit te lachen, maar achteraf hoorden we van anderen dat we het toch wel goed gedaan hadden. Yes! Rond een uur of 2 gingen we met de staff van PMS naar een afgehuurd restaurantje om traditioneel te eten, te drinken en te dansen. Emily kon er niet onderuit en moest ook even de dansvloer op, Erin zat gelukkig goed verscholen achter de tafels en is de dans dus ontsprongen. Nu staan we quitte, want dit leverde een gierende lachbui voor Erin op . Toen we waren bijgekomen van het scherpe eten en de tranen ons in de ogen stonden van zowel het eten als het lachen, vonden we het tijd om maar naar huis te gaan. Vanavond duiken we maar vroeg het bed in, morgen gaat de wekker weer vroeg af en zullen wij zelf ook voor het eerst lessen gaan geven. Toch wel een beetje spannend! En we zijn ook wel benieuwd hoe het met de brakke leraren gaat morgen, want drinken kunnen ze hier nog beter dan in Nederland is ons vandaag wel duidelijk geworden….

Foto’s uploaden gaat nu even niet, we hebben hier nu wel internet maar dat is daar te slecht voor. We proberen ze volgend weekend online te zetten!

Liefs uit Buéa!